Kabouter Puntmuts
Er was eens een Kabouter. Kabouter Puntmuts was zijn naam.
Hij woonde in een grote rode paddenstoel met ronde witte stippen.
Op een dag besloot Kabouter Puntmuts een boswandeling te gaan maken. Hij trok zijn jas
aan en strikte de veters van zijn laarzen stevig vast. Toen liep hij naar buiten.
Maar wat ziet hij nou?! Er hangt allemaal plakband in de bomen!
Kabouter Puntmuts kijkt verbaasd naar boven. Ja hoor, zelfs boven zijn hoofd hangen er
allemaal plakbandjes aan de takken.
Maar hoe komt al dat plakband daar?
"Kabouter Puntmuts, Kabouter Puntmuts!" Daar komt Meneer Konijn aangehupst. "Wat goed
dat ik jou hier zie! Er is iets mis met de bomen!" Onrustig springt Meneer Konijn op en neer.
Kabouter Puntmuts wordt er helemaal zenuwachtig van en wil naar voren stappen om
Meneer Konijn te kalmeren.
...Maar wacht eens even, zijn voet zit vast!
Verschrikt kijkt Kabouter Puntmuts naar beneden. Wat is dat nou? Het lijkt wel... lijm!
"Meneer Konijn, rustig nou. Help me eens even uit die plas met lijm."
‘Oh Sorry Kabouter Puntmuts. Ik heb denk ik een beetje gemorst."
"Gemorst? Hoe kan dat dan?"
"Nou, gewoon, zo:" Meneer Konijn haalt een potje lijm uit zijn blauwe rugzak en houdt het
ondersteboven. Alle lijm druppelt op de grond.
‘Hé, voorzichtig!" roept Kabouter Puntmuts. "Dat moet je niet doen! Daar is die lijm niet voor."
Gauw stopt Meneer Konijn het lijmpotje weer in zijn rugzak.
"Goed zo." Glimlacht Kabouter Puntmuts. "Nou, help me nu maar eens uit die plas met lijm."
Meneer Konijn pakt de twee handen van Kabouter Puntmuts stevig beet en begint er hard
aan te trekken.
"Au! Au! Au!" Roept Kabouter Puntmuts verdrietig. "Je doet me pijn!" Maar dan trekt Meneer
Konijn voor een laatste keer, en schiet de laars van kabouter Puntmuts ineens los.
"Poeh, dat voelt al veel beter." Kabouter Puntmuts bekijkt de neuzen van zijn laarzen nog
eens goed.
"Maar Kabouter Puntmuts, wat ik je nog wilde zeggen."
"Ja, wat wilde je zeggen Meneer Konijn?"
"Het bos is ziek!"
"Sorry? Wat zeg je?" roept Kabouter Puntmuts verschrikt.
"Het bos is ziek! En ik heb al geprobeerd om alle bomen weer beter te maken, maar het
werkt niet!"
Ineens snapt Kabouter Puntmuts wat er aan de hand is. Meneer Konijn denkt dat het bos
ziek is, omdat alle bladeren naar beneden vallen. En omdat hij alle bomen beter wilde maken
heeft hij geprobeerd om de blaadjes met lijm en plakband weer aan de takken vast te maken.
"Oh Meneer Konijn toch, er is helemaal niets aan de hand." Roept Kabouter Puntmuts
opgelucht. "Het is herfst! Dan hóren de blaadjes van de bomen te vallen."
‘Weet je het zeker?" Vraagt Meneer Konijn onzeker.
"Geloof mij nou maar." Lacht Kabouter Puntmuts.
"Gelukkig maar, het zou zóveel werk zijn om alle bomen in het
bos nog te doen."
"Inderdaad. Ga maar gauw alle plakband en lijm opruimen, dan
kunnen we straks nog even in de bladeren spelen."
En dat deden ze. Het ging hard waaien, en de blaadjes vlogen
alle kanten op. Kabouter Puntmuts en Meneer Konijn renden
erachteraan.
Zo ging het de hele herfst door, tot het weer winter werd.
Tekst: Mieke Illustratie: Rien Poortvliet